Rozrzut wartości własnych jako miara jakości rozwiązania tomografii GNSS - zbyt skomplikowane rozwiązanie prostego problemu?
Tomografia GNSS jest techniką, która polega na wykorzystaniu obserwacji penetrującej ośrodek pod wieloma kątami w celu określenia struktury 3D tego ośrodka. Koncepcja techniki oparta jest o odwrotną transformatę Radona i wykorzystywana w wielu medycznych zastosowaniach (skanowanie PET/CT). Podobnie jest z obserwacjami GNSS, które penetrują atmosferę pod wieloma kątami, skumulowany wpływ atmosfery na fazę sygnału jest rejestrowany w punkcie anteny, a następnie odwracany w celu uzyskania trójwymiarowej struktury atmosfery. Jest to dość proste, jednak inwersja nie zawsze daje stabilne wyniki i model 3D staje się wtedy zaburzony lub zawiera wiele wartości odstających.
Kiedy to się dzieje? Dlaczego tak się dzieje? Jak sprawdzić, czy rozwiązanie jest potencjalnie niestabilne przed uruchomieniem inwersji systemu?
Zespół naukowców z UPWr (Witold Rohm) i TU Wiedeń (Zohreh Adavi i Robert Weber) opublikował właśnie pracę, która rozwiązuje problem niestabilnych wyników tomografii - bez konieczności poszukiwania pracochłonnej inwersji. Praca "Pre-analysis of GNSS tomography solution using the concept of spread of model resolution matrix" dostarcza skutecznej metodologii testowania efektywności tomografii w oparciu o rozrzut macierzy rozdzielczości. Metoda ta będzie efektywnie działać w rozwiązaniach czasu rzeczywistego, aby zgromadzić wystarczającą liczbę epok obserwacyjnych dla stabilnego rozwiązania, w testowaniu wpływu dodawania nowych obserwacji (np. obserwacji radio-okultacyjnych), zapobiegając wprowadzaniu nadmiarowych i nieefektywnych obserwacji.
Więcej szczegółów jest dostępnych tutaj -
Journal of Geodesy