Wykonując laserowe pomiary odległości do sztucznych satelitów Ziemi z wykorzystaniem naziemnych dalmierzy laserowych (ang. Satellite Laser Ranging, SLR), wiązka lasera przechodzi dwukrotnie przez atmosferę: od stacji do satelity oraz po odbiciu od retroreflektora od satelity do stacji naziemnej i ulega każdorazowo opóźnieniu od kilku do kilkudziesięciu metrów. Opóźnienie zachodzi przede wszystkim w najniższej warstwie atmosfery – troposferze i zależy w największym stopniu od ciśnienia atmosferycznego, a w mniejszym zakresie od zawartości pary wodnej, temperatury i koncentracji dwutlenku węgla w troposferze.
Dotychczasowe modele opóźnienia troposferycznego brały pod uwagę jedynie pomiary meteorologiczne wykonywane na stacjach laserowych wraz z pomiarami odległości do satelitów. Obecnie stosowane modele zakładają pełną symetryczność atmosfery nad stacjami, co prowadzi do błędów systematycznych oraz degradacji wyznaczonych odległości we wszystkich pomiarach laserowych wykonywanych do satelitów.
Zespół naukowców z IGiG UPWr. oraz GFZ Potsdam wspólnie opracował nowy model opisujący w jaki sposób wiązka laserowa ulega opóźnieniu w atmosferze z uwzględnieniem pełniej asymetryczności atmosfery. więcej...